Vertel wat belangrijk voor je is en kom voor jezelf op.

Arjen Boswijk (65) had op 48-jarige leeftijd zijn eerste psoriasisuitbraak. “Op vakantie op Kreta viel het mijn vrouw op dat ik een heel paars onderbeen had. Terug in Nederland ging ik gelijk naar de huisarts.”

“De diagnose was snel gesteld: psoriasis. Achteraf waren er al jaren signalen zoals jeukende plekken maar een paarse en schilferende huid had ik nooit gehad. Het had nogal wat gevolgen want het waren behoorlijk grote plekken en ze zaten ook op zichtbare plaatsen zoals mijn ellebogen. Tel daarbij op dat ik destijds leraar was en je kunt je voorstellen dat ik nogal wat reacties kreeg. ‘Meester, wat is dat. Is het besmettelijk?’ Het waren geen vervelende opmerkingen, maar je wordt wel steeds met je neus op de feiten gedrukt.”

“De jeuk was overheersend. Ik kon soms niet stoppen met krabben”

“De jeuk was overheersend. Ik kon soms niet stoppen met krabben. Als ik ’s ochtends wakker werd, leek het net alsof er een gewonde soldaat in bed lag. Ik had overal wondjes en de lakens waren bebloed. Het liefst heb je natuurlijk een gave huid maar mijn doel was vooral geen jeuk. Dat heb ik ook aan de dermatoloog verteld. Dat mijn huid mogelijk niet vrij is van psoriasisplekken, het zij zo. Maar die jeuk moet weg.”

“Op het moment dat mijn huid gaaf is, voel ik me fantastisch.”

“Door een combinatie van goed smeren en bad- en lichttherapie lukt het om mijn huidziekte onder controle te krijgen. Onder controle houden is echter een ander ding. Ik ben namelijk niet zo gedisciplineerd, met als gevolg dat de plekken en ook de jeuk terugkomen. Het klinkt zo eenvoudig: iedere dag smeren en je aan de regels houden, maar kennelijk wil ik er soms niet aan denken. Dat is niet verstandig. Door er niet aan te denken, word je er namelijk juist wel mee geconfronteerd.”

“Op het moment dat mijn huid gaaf is, voelt ik me fantastisch. Geen jeuk! Dat is zo fijn. Dan draag ik gelijk korte mouwen. Dat doe ik overigens soms ook als ik wel een uitbraak heb. Als ik bijvoorbeeld zomers ga wandelen met mijn vrouw en mijn dochters dan draag ik liefst een korte broek en korte mouwen. Ga ik echter naar een restaurant, dan bedek ik die plekken liever met lange mouwen. Er is toch wel een gevoel van schaamte.”

Meer van dit soort artikelen